ഉരുകി തീരുന്ന ജന്മങ്ങള്‍ അല്ലയോപിടഞ്ഞിടും മനസിന്റെ ഉടമകള്‍ അല്ലയോ
പിറന്നു വീണതേ മോഹമായതന്‍ മടിയില്‍
നെട്ടോട്ടം ഓടിടും മോഹങ്ങള്‍ക്ക് പുറക്കെ
നിയന്ത്രണം ഇല്ലാത്തൊരു യന്ത്രപാവയേപോല്‍
വിജയവും തോല്‍വിയും അളവുകോലായി മാറിയതും
കൂട്ടലും കിഴിക്യലും പതിവായി തീര്‍ന്നതും
പതിയെ പതിയെ വാര്‍ദ്ധക്യം വന്നുപോയി
ഒടുവില്‍ ദേഹം വെടിയേണ്ട നേരമായി
അലമുറയിട്ടു ഞാന്‍ വേദനയോടെ ഓര്‍ത്തുപോയി
ആഹാ ..ജീവിതകാലമിത്രയും ജീവിക്യാന്‍ വിട്ടുപോയി
:)
No comments:
Post a Comment